மார்கழி இல்லாமல் மாதங்களா!
ஆண்டாள் இல்லாத மார்கழியா!
இங்கே ஆண்டாளின் மார்கழியில், ஆண்டவளை, ஆண்டாளை அகமகிழ கேட்டு இரசிப்போமா!
திருமதி. விசாகா ஹரி அவர்கள் ஜெயா டி.வி. மார்கழி மகா உற்சவத்தில் வழங்கிய ஹரிகதையினைப் பார்ப்போமா?
சென்ற முறை, தியாகராஜ இராமாயணம் வழங்கினார். இந்தமுறை அவர் வழங்கும் கோதை நாச்சியார் கதை கேட்டு கோதுகம் (உளக்களிப்பு) கொள்வோமா?
கதை கேளு, கதை கேளு, சுவையான கதை கேளு.
கோதையார் கதை கேளு, காது கொடுத்துக் கதை கேளு.
வழங்குபவர் : விசாகா ஹரி
வயலின் : அனந்தகிருஷ்ணன்
மிருதங்கம் : அர்ஜூன் கணேஷ்
பகுதி 1: (கோதை பிறப்பு)
பகுதி 2: (கோதை விடு தூது)
பகுதி 3 : (திருப்பாவை : மார்கழித் திங்கள் மதிநிறைந்த நன்நாளால்...)
பகுதி 4 : (சூடிக் கொடுத்த சுடர்க்கொடி)
பகுதி 5 : (திருமண உற்சவம்)
பகுதி 6 : (வழியனுப்புதல்)
கண்களில் நீர் தளும்ப, உருக்கமாய் கதை சொன்ன பாங்கில், நீங்களும் உருகலையோ?
நேரடியாய், நிகழ்சியை பார்த்தவர்களில் சிலர், கண்ணீர் தாரையாய் மல்கிட, மாலனைச் சார்ந்தனரே.
Moral Of the Story? : பக்தி பண்ணி பாடி...
உருகித்தான் போய்விட்டோம். ஜயவில ப்பார்த்தபோதும் சரி, இங்க கேட்ட போதும் சரி நெகிழ்ந்து கலங்கிவிட்டது மனம். ஆண்டாள் கல்யாணத்திற்கு நேரெ போய் வந்த உற்சாகத்தைக் கொடுத்துவிட்டீர்கள். நன்றி நன்றி நன்றி.
ReplyDeleteஅன்னிக்குனு பார்த்து கேபிள், ஆற்காட்டார் எல்லாரும் சதி, கொஞ்சம் தாமதமாய்த் தான் கேட்க முடிந்தது. கேட்ட வரையிலும் உருக்கமாயும், அருமையாவும் இருந்தது. இவங்களோட தியாகராஜர் சங்கீத உபந்நியாசத்துக்கு அப்புறம் இதைத் தான் கேட்டேன். மறு ஒளிபரப்பிலே நிறைய எடிட் பண்ணிடறாங்க. :((((
ReplyDeleteஜீவா,
ReplyDeleteடீவியில் ஒரு தடவை பார்த்தாயிற்று.
மறு முறை பார்க்க வாய்ப்பு கொடுத்ததற்கு ரொம்ப நன்றி.
மடிசார் புடவையும் முக்த்தில் லஷ்மி
கடாட்சமும் (தி.ஜானகிராமன் பார்க்க வேண்டும்..வர்ணிக்க)நல்ல தமிழ் உச்சரிப்பும்..முக பாவங்களும் It is divine.
கோதைப் பேரச் சொல்லி எல்லா திருமணங்களில் மாலை மாற்றல் நடக்கும்.இங்கு கோதையே...விசாகா
அந்தப் பாட்டை பாடி ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி.
“மத்தளம் கொட்ட” ஆரபியில் பாடியிருக்க வேண்டாம்.feelings சரியாக வெளிப்படவில்லை என்று என்
எண்ணம்.
சரியா ? சொல்லுங்களேன்.
முதல்முறையா விசாகா ஹரி கேட்டேன்.
ReplyDeleteஒன்னும் சொல்றதுக்கில்லை.
மனசு நிறைஞ்சு கிடக்கு.
நன்றி.
(வல்லிக்கும் நன்றி. இந்தப் பதிவின் சுட்டி அனுப்பி இருந்தாங்க)
வாங்க வல்லியம்மா, மிக்க மகிழ்ச்சி!
ReplyDeleteவாங்க கீதாம்மா,
ReplyDeleteதியாகராஜ இராமயணம் உன்னதமா வழங்கி இருந்தாங்க, போனமுறை.
இந்த முறையும் அருமை.
//மறு ஒளிபரப்பிலே நிறைய எடிட் பண்ணிடறாங்க. //
முதல் ஒளிபரப்பே நிறைய எடிட் பண்ணதக்கப்புறம் தான்!
நேரடியாக நிகழ்ச்சி நடக்கும்போது ஒன்றரை மணி நேர நிகழ்ச்சி.
மாலை ஒளிபரப்பில், அதில் ஒரு மணிநேரம் தான் தருகிறார்கள். மறுநாள் காலை ஒளிபரப்பில், அதிலும் பாதி - அரைமணி நேரம்தான் :-(
வாங்க கே.இரவிசங்கர் வைத்யா!
ReplyDelete//(தி.ஜானகிராமன் பார்க்க வேண்டும்..வர்ணிக்க)//
இரசித்தேன்! :-)
//It is divine.//
Well said.
மிக அருமையான நிகழ்ச்சி, அளித்தமைக்கு நன்றி ஜீவா.
ReplyDelete//
ReplyDelete“மத்தளம் கொட்ட” ஆரபியில் பாடியிருக்க வேண்டாம்.feelings சரியாக வெளிப்படவில்லை என்று //
கொஞ்சம் அவசரமாக பாடியிருப்பதால் அப்படி தோன்றுவதாகத் தெரிகிறதென நினைக்கிறேன்.
மற்றபடி, ஆரபி, ஜல் ஜல் ஜல் என ஜதிகொட்ட, ஏற்ற இராகம்.
வாங்க மௌலி சார்!,
ReplyDeleteவருகைக்கு நன்றி!
வாங்க துளசி மேடம்,
ReplyDelete//மனசு நிறைஞ்சு கிடக்கு.
//
ஆகா, வேறென்ன வேறென்ன வேண்டும்!
கண்டேன் கண்டேன் கண்டேன்!
ReplyDeleteகண்ணுக்கு இனியன கேட்டேன்!
கேட்டேன் கேட்டேன் கேட்டேன்
காதுக்கு இனியன கண்டேன்!
முழுதும் கேட்டுட்டுத் தான் பின்னூட்டம் இடணும்னு சங்கல்பம்! :)
திருக்கல்யாண விவரிப்பில் கூட எல்லாருக்கும் கல்யாண எஃபெக்ட் கிடைக்குமோ என்னவோ,
ReplyDeleteஒரு மகள் தன்னை உடையேன்,
உலகம் நிறைந்த புகழால்
திருமகள் போல் வளர்த்தேன்
செங்கண் மால் தான்
கொண்டு போனான்
....
என்று பெரியாழ்வார் கண்கலங்குவதை விசாகா ஹரி பாடும் போது, கண்கள் பனிக்க, அத்தனை பேருக்கும் சர்வ நிச்சயமாய் கல்யாண மண்டபத்து உணர்ச்சிகள்!
விசாகா-ன்னு முருகப் பெருமான் பெயரினை வைத்துக் கொண்டு தான் இப்படி மாமன் மாலவனுக்கு மாறாத் தமிழை ஆராத் தமிழை ஆறாக் கொட்டுகிறாரோ!
இன்னுமொரு நூற்றாண்டு இரும்!
வாங்க கே.ஆர்.எஸ்,
ReplyDeleteஆமாம், கண்ணுக்கும், காதுக்கும் விருந்து திருமொழியும், திருப்பாவையும், கோதை கதையும்.
வளர்த்த மகளைப் பிரிதல் மட்டுமல்லாமல், தானும் செல்ல இயலவில்லையே, என்றொரு ஆதங்கமும் ஆட்டி வதைக்க, இறைவன் திருவுளம் வேறொன்றாய் இருந்தது, என் செய்வது!
I heard the audio part a few days ago as uploaded on sangeethapriya.org. Visaka Hari is one top-rate upanyAsaki-cum-musician with vast knowledge and perfect blend of music and talk, and impeccable pronunciation. When she talks and sings divinity glows in her face. At such a young age she is a perfect manifestation of scholarship, devotion, and modesty. The so-called maDisAr kaTTu is also called ayyangAr kaTTu (which can be had with 6 yards rather than the traditional 9 yards of old days). I understand she is originally a saivaite by birth and got married into the ayyangAr family.
ReplyDeleteRegarding the "oru magaLai uDaiyEn...." it is a pAsuram by PeriyAzhwAr in a decad where he describes the status of a mother in gOkulam moaning about her daughter moving away after wedding. Can some of you explain how that got attributed to PeriyAzhwAr himself regarding ANDAL's merger with Ranganatha? That lamentation perhaps is an echo of his pain at getting separated from his foster-daughter. But I am wondering how it got transposed to such an extent that now it is taken as his own lamentation about ANDAL.
>>“மத்தளம் கொட்ட” ஆரபியில் பாடியிருக்க வேண்டாம்.feelings சரியாக வெளிப்படவில்லை என்று என்
ReplyDeleteஎண்ணம்.
சரியா ? சொல்லுங்களேன்<<
I agree and would have liked it in aTANA, with an air of confidence and authority when ANDAL talks about "kaittalam paRRak kanAk kaNDEn tOzhI nAn!"
வாங்க சேதுராமன் சார்,
ReplyDeleteஆமாம், அடாணா நன்றாக இருந்திருக்கும்.
//But I am wondering how it got transposed to such an extent that now it is taken as his own lamentation about ANDAL.//
ReplyDeleteWell, Its just our unfortunate views of comparing them!
//But I am wondering how it got transposed to such an extent that now it is taken as his own lamentation about ANDAL//
ReplyDelete//Well, Its just our unfortunate views of comparing them!//
You need not at all feel "unfortunate" about the comparison, Jeeva!
Sethu Sir...
This is bhakthi literature...
You cannot scale it with word count, context count, etc etc, as if, it is in Microsoft Word.
Agreed, Periyazhwar wrote it from a mother's perspective about her love-struck daughter...much earlier than the marriage of Kothai!
Now just give it a practical thought. You write a poem on something and will you not use in your own practical life later, when u get into such a nice situation? Will not Bharathi sing a song that he wrote on Kannamma earlier, to his Chellamaal later?
Same here...
Though Periazhwar wrote this as an imaginary piece, he knew by that time, that Kothai has so much love for The Lord! Though he was not sure how that marriage was going to happen, he had started believing in the heart of hearts, that this would happen eventually, if the Lord willed.
(Already The Lord has communicated to Azhwar, His Will, that he needs the garlands from Kothai only. Or else will he dare to do such garlanding?)
So Azhwar's belief system has started working and he has started visualizing a life without Kothai!(post marriage scenario)
So when Andal dreamt and wrote abt Arangan,
Azhwar dreamt and wrote abt his own daughter, in a guise.
When the real thing happened, he just could compare his own songs to his present state...as simple as that!
So, Trust me...
Nothing //got transposed to such an extent that now it is taken as his own lamentation about ANDAL!//
Pl dont make nice persons like Jeeva feel that "our unfortunate views of comparing them"
ஆழ்வார்கள் பாட்டில் "வெறும் chronology, transposeன்னும் பார்த்தால்", அப்ப எழுதியது, இப்ப எப்படி வருது?-ன்னு தோனும்!
ஆழ்வார்கள் பாட்டில் "ஆழ்ந்தால்", ஆழங்காலும் ஈரங்காலும் பட்டால், அப்போ எழுதியது, இப்போ நிஜ வாழ்க்கையிலும் ஆயிருச்சே-ங்கிற ஆத்மானுபாவம் புரியும்!
இதற்கு மேல் வேணும்னாச் சொல்லுங்க, தனிப் பதிவாகவே போடறேன்! :)
>>Agreed, Periyazhwar wrote it from a mother's perspective about her love-struck daughter...much earlier than the marriage of Kothai!<<
ReplyDeleteKRS;
That is exactly my point! He wrote it to express the turmoil that was going through the mind of the gopika's mother. One cannot interpolate there (as most harikatha people tend to do) that such emotion expressed his own situation or was meant to convey a future incident in PeriyAzhwAr's own life of having to part with ANDAL. If he lost ANDAL to the Lord first and then he wrote the pAsuram about the gopi's mother, then you can say his own feelings started welling up and they poured forth with vigor. I feel that PeriyAzhwAr did not think (for sure) that would happen to him in his personal life (that ANDAL would be taken away by the Lord, although both he and ANDAL wished for and believed in it) and then express that feeling in that pAsuram. If we assume that as a premise for writing that single pAsuram, then the expression would have been "sengaN mAl tAn koNDu pOvAnO?" (in future tense) rather than "koNDu pOnAn" (in the past tense). If he wrote that pAsuram after ANDAL was taken away then we can take it as reflecting his personal situation.
The harikatha folks want to add flavor to their stories and so embellish certain situations with extrapolation, interpolation and redesign of incidents.
One such feature you can see is the story depiction by Balakshna SastrigaL versus that by Visaka Hari. The former describes it as the Lord appearing in his dream and that of the Pandya king asking them to bring ANDAL to Stirangam and they all proceed with ANDAL in the palanquin to Srirangam wherein ANDAL disappears at the sanctum sanctorum. Visaka Hari adds one more juicy episode prior to the trip to Srirangam(--that a young man by name Rangarajan comes to Srivilliputtur saying he met PeriyAzhwar in Srirangam and he wants the precious gem that PeriyAzhwar has in his home---etc., etc., The young man and ANDAL get married in Srivilliputtur. All the people think it was a human wedding but only PeriyAzhwAr and ANDAL know it was the Lord himself). This was how mythology got built up in the age-old times, accumulating variations in episodes.
>>Now just give it a practical thought. You write a poem on something and will you not use in your own practical life later, when u get into such a nice situation? Will not Bharathi sing a song that he wrote on Kannamma earlier, to his Chellamaal later?<<
ReplyDeleteThere is a difference between this analogy and the PeriyAzhwAr situation.
Bharathi did not imagine KaNNamma as his sweetheart only. His KaNNammA songs were addressed to ParAsakthi. He visualized Her as his child, love, goddess etc. If the occasion rose, yes, he would have used a love song on his wife. Perhaps it didn't happen. In all the chaos that surrounded his fugitive and proud but penurious life he did not get an opportunity to live his imaginary life into a real one.
My point is that the discussants of ANDAL story project what PeriyAzhwAr wrote in the past about the gokulam mother to his own future regarding his own daughter. For purposes of bringing out the pathos it may be OK but they have to make a distinction by saying his situation is similar to what he wrote earlier about an imaginary mother's distress rather than implying he said "oru magaLai...." after he lost ANDAL to the Lord. When I wrote the ANDAL story (in chennaionline) mentioning this situation I did not question this aspect because I did not want to offend the sensitivities of the believers. Here, I am afraid I might have done so (but this is a smaller audience).
//KRS;
ReplyDeleteThat is exactly my point!//
I can fully understand your point from a chronology perspective Sethu Sir!
//The harikatha folks want to add flavor to their stories and so embellish certain situations with extrapolation, interpolation and redesign of incidents//
But, I dont think Visaka Hari, said here that... Periyazhwar "composed a poem and sang" instantaneously on the separation of Andal. Did she say so???
The way she brings out the "bhavam"... she uses a earlier poem to do it. Thatz it.
But the "power of the bhavam", makes you "assume" so! :))
Visaka Hari does not "transpose or interpolate" the pasuram!
//One such feature you can see is the story depiction by Balakshna SastrigaL versus that by Visaka Hari//
Andal travels to Srirangam and merges with the Lord at the temple.
But upon the request of Periazhwar, that folks back in their village should see the marriage for themseleves, with their own eyes...the Lord agrees to come as Ranga-Mannar to Villiputhur and do a "lowkeekimaana" marriage.
TSB talks abt the former and Visaka talks abt the latter!
//This was how mythology got built up in the age-old times, accumulating variations in episodes//
he he!
May be! But no in this instance...
Both TSB & Visaka are true.
Dont rush to conclude or assume that "bhagavathas" just make up stories and versions :)
I can understand your viewpoint and I just invite you to understand the "bhagavatha" view point also!
>>But, I dont think Visaka Hari, said here that... Periyazhwar "composed a poem and sang" instantaneously on the separation of Andal. Did she say so???<<
ReplyDeleteNo, I did not say nor imply that she said so. But she used that verse in the context. It is fitting alright. My point was PeriyAzhwAr did not anticipate his future predicament and sang it before through the mouth of the gopika's mother. The way that harikatha people put the story together makes you feel that kind of connection was real ( for contextual accuracy). That is all. As you see harikatha relies on packed emotion and they are perhaps justified in doing so. When I said " that is how mythology gets built up" I meant the contextual distortion. There are no songs (to my knowledge) by PeriyAzhwAr about what happened at Srirangam. Most of ANDAL's story was written/told by VaishNava AcAryAs who came much later, after reading ANDAL's pAsurams and PeriyAzhwAr's too to finally put all events together to do the story.
>>Andal travels to Srirangam and merges with the Lord at the temple.
ReplyDeleteBut upon the request of Periazhwar, that folks back in their village should see the marriage for themseleves, with their own eyes...the Lord agrees to come as Ranga-Mannar to Villiputhur and do a "lowkeekimaana" marriage.
TSB talks abt the former and Visaka talks abt the latter!<<
What you say above was written/told by some AcArya after PeriyAzhwAr's time (perhaps by a recent exponent of which TSB was not aware). TSB, however, does not mention in his harikatha that there occurs a laukIka wedding at all. In Visaka Hari's narration the order is reversed from what you indicated above. She said a handsome youth by name Rangarajan (age 25 to be specific---see the additional emphasis on a handsome youth to attract the audience's attention and tears in their eyes) came to Srivilliputtur to seek ANDAL, the wedding takes place, the townfolks are happy, and then the couple (with a retinue) proceed to Srirangam. That is what I mean by variation and concoction (perhaps not by Visaka Hari herself --may be she read it somewhere). This variation is not mythology now. But in another 200 or so years it will be added to the annals of mythology.