சென்ற வார இறுதியில் நாங்கள் ஒரு குழுவாக தனியொரு இடத்தில் தங்கி பட்டறை ஒன்றில் பங்குபெறும் வாய்ப்பு கிட்டியது. இதற்கு தலைமை தாங்கி நடத்திக் கொடுக்க St.Louisஇல் இருந்து சுவாமி நிஷ்பாபானந்தர் வந்திருந்தார். இந்த வருடம், சுவாமி விவேகானந்தரின் 150வது பிறந்த நாள் வருடமாகையால், பாடங்களின் தலைப்பே விவேகானந்தர் தான்!. முதல் நாளின் இறுதியில் சுவாமி விவேகானந்தரின் கவிதை ஒன்று தரப்பட்டது. அந்த கவிதையில் இருந்து அடுத்த நாள் நாங்கள் ஒவ்வொருவரும் எங்களுக்குப் பிடித்த வரிகளைப் பற்றிப் பேச வேண்டும் என்பதும் பணிக்கப்பட்டது.
இரண்டாம் நாள் காலையில் எழுந்து, அரை மணி நேரம் தியானம் செய்து விட்டு, தங்கி இருந்த இடைத்தைச் சுற்று சற்றே நடக்கலானேன். கண்கள் பதிவு செய்த காட்சிகளை காமிராவில் பதிவு செய்து கொண்டவாறு.
காலை விடியல் நேரம். Chattahoochee national forest எனப்படும் வனத்தின் எல்லைப்பகுதியில் தங்கி இருந்தால், சுற்றி இருந்த இடம் முழுதும் அடர் மரங்கள். சாலையில் இருந்து உள்ளே வருவதற்கான பாதை மட்டும் இருந்தது, அப்பாதை ஜல்லிக் கற்களால் செப்பனிடப் பட்டிருந்தது.
நடக்கையில் காலணிகள் கற்களோடு உரசி எழுப்பிய ஓசையும் என்னுள்ளே எழும்பிய கேள்விகளுக்கு கவிதை வடிவம் தந்தது:
As I am taking this leisurely stroll,
I hear my sandals rubbing on the gravel
and making a grinding sound.
As the grind begins to rhyme,
Wont my heart sing an hymn?
Listening to the pauses between the grind -
Is the Peace bestowed in those pauses?
Or Is it in the rhyming sound too?
Do the distant mountains indicate
how far I am away from the peace,
even if it is really so close.
The sun attempts to brighten the sky,
yet blocked by the murky clouds.
Oh nature, while you are a silent witness
on the outside, is there a
natural witness right within me?
இந்த எண்ண ஓட்டங்களுக்குக் காரணம் வேறொன்றும் இல்லை. நேற்றுப் படிக்கப் பணிக்கப் பட்டிருந்த சுவாமி விவேகானந்தரின் கவிதைதான். "Peace" என்று தலைப்பிடப் பட்டிருந்த அக்கவிதையின் முதல் வரியிலேயே விவேகானந்தரின் அறிவுரை அறிவிப்பாய் அமர்ந்திருந்தது. கவிதை வரிகளை காட்சிப் படமாக இங்கு பார்க்கலாம்.
Composed at Ridgely Manor, New York, 1899.
Behold, it comes in might,
The power that is not power,
The light that is in darkness,
The shade in dazzling light.
It is joy that never spoke,
And grief unfelt, profound,
Immortal life unlived,
Eternal death unmourned.
It is not joy nor sorrow,
But that which is between,
It is not night nor morrow,
But that which joins them in.
It is sweet rest in music;
And pause in sacred art;
The silence between speaking;
Between two fits of passion --
It is the calm of heart.
It is beauty never seen,
And love that stands alone,
It is song that lives un-sung,
And knowledge never known.
It is death between two lives,
And lull between two storms,
The void whence rose creation,
And that where it returns.
To it the tear-drop goes,
To spread the smiling form
It is the Goal of Life,
And Peace -- its only home!
-Swami Vivekananda
"The Power that is not the Power" என்று விவேகானந்தர் எதைக் குறிக்கிறார்? அடுத்த பதிவில் விரிவாகப் பார்ப்போம். அதற்குள் உங்களுக்குத் தோன்றியதைப் பகிர்ந்து கொள்ளலாமே?
